مفاد توافقات بین‌المللی مانند توافق پاریس در خصوص تغییر اقلیم چه بود؟

مقدمه

تغییرات اقلیمی به‌عنوان یکی از چالش‌های بزرگ قرن بیست و یکم، تأثیرات گسترده‌ای بر سلامت انسان‌ها و محیط زیست دارد. تغییرات دما، افزایش سطح دریاها، و شدت حوادث طبیعی از جمله پیامدهای تغییر اقلیم هستند که می‌توانند سلامت عمومی را تهدید کنند. در پاسخ به این تهدیدات، جامعه جهانی به توافقات بین‌المللی روی آورده است. یکی از برجسته‌ترین این توافقات، توافق پاریس است که در سال 2015 به تصویب رسید و هدف اصلی آن کاهش گازهای گلخانه‌ای و محدود کردن افزایش دمای جهانی به زیر 2 درجه سانتیگراد نسبت به سطح پیش صنعتی است.

 

تاریخچه توافقات بین‌المللی در زمینه تغییر اقلیم

از زمان اولین کنفرانس جهانی در مورد تغییرات آب و هوا در سال 1979 تا به امروز، تلاش‌های زیادی برای مقابله با تغییرات اقلیمی صورت گرفته است. کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) در سال 1992 به‌عنوان اولین توافق بین‌المللی جامع در این زمینه به تصویب رسید. پروتکل کیوتو نیز در سال 1997 به‌عنوان یک اقدام تکمیلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تصویب شد. اما توافق پاریس در سال 2015 به‌عنوان یک نقطه عطف در تاریخچه توافقات بین‌المللی شناخته می‌شود، زیرا تمامی کشورهای عضو UNFCCC را به مشارکت در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و اتخاذ تدابیر سازگاری با تغییرات اقلیمی متعهد می‌کند.

توافق پاریس: مروری بر اهداف و مفاد

توافق پاریس با هدف جلوگیری از افزایش دمای جهانی به بیش از 2 درجه سانتیگراد و تلاش برای محدود کردن آن به 1.5 درجه سانتیگراد نسبت به سطح پیش صنعتی تدوین شده است. این توافق از تمامی کشورها می‌خواهد که اهداف ملی تعیین شده خود (NDCs) را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین کنند و این اهداف را هر پنج سال یک‌بار به‌روزرسانی کنند. همچنین، توافق پاریس بر اهمیت تأمین مالی برای کشورهای در حال توسعه تأکید دارد تا بتوانند اقدامات کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی را اجرا کنند.

بخش سلامت در توافق پاریس

یکی از جنبه‌های مهم توافق پاریس، تأکید بر سلامت انسان‌ها در مقابله با تغییرات اقلیمی است. تغییرات اقلیمی می‌تواند منجر به افزایش شیوع بیماری‌های عفونی، تشدید بیماری‌های قلبی و تنفسی، و همچنین افزایش مرگ و میر ناشی از حوادث طبیعی شود. توافق پاریس به صراحت به ارتباط بین تغییرات اقلیمی و سلامت اشاره دارد و از کشورهای عضو می‌خواهد که در تدوین و اجرای سیاست‌های ملی خود، تأثیرات سلامت را مد نظر قرار دهند.

تاثیرات تغییر اقلیم بر سلامت عمومی

تغییرات اقلیمی می‌تواند به شیوه‌های مختلف بر سلامت عمومی تأثیر بگذارد. افزایش دمای جهانی منجر به افزایش شیوع بیماری‌های گرمسیری مانند مالاریا و تب دنگی می‌شود. همچنین، تغییرات اقلیمی می‌تواند الگوهای بارندگی را تغییر دهد و منجر به افزایش بروز سیلاب‌ها و خشکسالی‌ها شود که این خود باعث افزایش شیوع بیماری‌های ناشی از آب و غذا می‌شود. به‌علاوه، تغییرات اقلیمی می‌تواند باعث افزایش آلودگی هوا و تشدید بیماری‌های تنفسی شود.

نقش توافق پاریس در مقابله با تأثیرات سلامت تغییرات اقلیمی

توافق پاریس از کشورها می‌خواهد که در برنامه‌های ملی خود به تأثیرات سلامت تغییرات اقلیمی توجه کنند. برای مثال، کشورها باید برنامه‌های سازگاری با تغییرات اقلیمی را تدوین و اجرا کنند که در آنها به تأثیرات سلامت نیز پرداخته شود. این برنامه‌ها می‌توانند شامل ایجاد زیرساخت‌های بهداشتی مقاوم در برابر حوادث طبیعی، ارتقای سیستم‌های هشداردهنده بیماری‌های عفونی، و همچنین آموزش و آگاهی‌بخشی به جوامع درباره تأثیرات سلامت تغییرات اقلیمی باشند.

چالش‌ها و فرصت‌ها در اجرای توافق پاریس در بخش سلامت

اجرای توافق پاریس در بخش سلامت با چالش‌های متعددی روبه‌روست. از جمله این چالش‌ها می‌توان به کمبود منابع مالی، عدم هماهنگی بین بخشی، و نیز عدم آگاهی کافی از تأثیرات سلامت تغییرات اقلیمی اشاره کرد. با این حال، توافق پاریس فرصتی مناسب برای کشورها فراهم می‌کند تا از طریق همکاری‌های بین‌المللی و تبادل تجربیات، به کاهش تأثیرات سلامت تغییرات اقلیمی بپردازند.

نتیجه‌گیری

توافق پاریس به‌عنوان یک توافق بین‌المللی جامع، نقش مهمی در مقابله با تغییرات اقلیمی و کاهش تأثیرات آن بر سلامت عمومی ایفا می‌کند. با این حال، موفقیت در اجرای این توافق نیازمند تلاش‌های مشترک دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی، و جوامع محلی است. توجه به بخش سلامت در برنامه‌های ملی مقابله با تغییرات اقلیمی، می‌تواند به کاهش بار بیماری‌ها و ارتقای سلامت عمومی در مواجهه با تغییرات اقلیمی کمک کند.