روندها و تغییرپذیری دامنه دمای شبانه‌روزی در استان خوزستان (۱۹۹۰–۲۰۲۲)
روندها و تغییرپذیری دامنه دمای شبانه‌روزی در استان خوزستان (۱۹۹۰–۲۰۲۲)
این مقاله با عنوان " روندها و تغییرپذیری دامنه دمای شبانه‌روزی در استان خوزستان (۱۹۹۰–۲۰۲۲)" در سال 2025 در مجله Health in Emergencies and Disasters Quarterly به زبان انگلیسی توسط معصومه قرائی، حسین زراعتی، عباس صادقی، سمیرا کریمی و مصطفی به چاپ رسیده است. خلاصه ای از فارسی مقاله به صورت زیر است:
دامنه دمای شبانه‌روزی (DTR) که اختلاف میان بیشترین دمای روزانه (Tmax) و کمترین دمای روزانه (Tmin) را نشان می‌دهد، یک شاخص مهم اقلیمی با پیامدهای قابل توجه محیطی و سلامت عمومی است. این مطالعه روندهای بلندمدت و الگوهای فصلی DTR را در پنج شهر استان خوزستان ایران (آبادان، اهواز، آغاجاری، مسجدسلیمان و صفی‌آباد) طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۲ بررسی کرد. داده‌های هواشناسی شامل Tmax و Tmin برای محاسبه DTR روزانه و میانگین‌های سالانه استفاده شدند. روندهای زمانی با استفاده از مدل‌های رگرسیون خطی ارزیابی شدند و تحلیل تجزیه فصلی، مؤلفه‌های روند، فصلی و باقی‌مانده را شناسایی کرد. روش‌های تصویری مانند نمودارهای خطی و نمودارهای تجزیه برای نمایش یافته‌ها به کار رفتند. نتایج نشان داد که روندهای افزایشی معناداری در DTR در تمامی شهرها وجود دارد، به‌طوری‌که افزایش سالانه بین 0.0567 تا 0.1347 واحد برآورد شد. الگوهای فصلی نشان‌دهنده اوج‌های تابستانی و افت‌های زمستانی ثابت بودند. همچنین روندهای بلندمدت و ناهنجاری‌های اقلیمی قابل توجهی در مؤلفه‌های باقی‌مانده مشاهده شد. این روندها مشابه الگوهای جهانی افزایش تغییرپذیری بین دماهای روز و شب هستند. افزایش DTR، به‌ویژه در آبادان و آغاجاری، فشار گرمایی و خطرات سلامت عمومی را تشدید می‌کند. اهواز و صفی‌آباد نیز روندهای معناداری نشان دادند که ضرورت سیاست‌های هدفمند را برجسته می‌کند. با توجه به ارتباط DTR بالا با افزایش بیماری‌های قلبی-عروقی و تنفسی، ادغام شاخص DTR در برنامه‌های اقدام سلامت امری حیاتی است، به‌ویژه برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر. در مجموع، DTR به‌عنوان یک شاخص کلیدی خطرات اقلیمی و سلامت عمل می‌کند و فوریت راهبردهای سازگاری با تغییرات اقلیمی در استان خوزستان را برای محافظت از گروه‌های آسیب‌پذیر تقویت می‌کند.
| Trends and Variability in Diurnal Temperature Range in Khuzestan Province (1990-2022) | Title |
| Masoumeh Gharaee, Hossein Zeraati , Abbas Sadeghi , Samira Karimi , Mostafa Hadei | Author(s) |
| Autumn 2025 | Published |
| Health in Emergencies and Disasters Quarterly | Journal |
| The diurnal temperature range (DTR), representing the difference between daily maximum temperature (Tmax) and minimum temperature (Tmin), is a vital climatic indicator with significant environmental and public health implications. This study examined long-term trends and seasonal patterns of DTR in five cities in Khuzestan Province, Iran (Abadan, Ahvaz, Aghajari, Masjed Soleiman, and Safi Abad) from 1990 to 2022. Meteorological data, including Tmax and Tmin, were used to calculate daily DTRs and annual averages. Temporal trends were assessed using linear regression models, while seasonal decomposition analysis identified trend, seasonal, and residual components. Visualization techniques, such as line plots and decomposition graphs, illustrated the findings. The results indicated statistically significant increasing trends in DTR across all cities, with annual increases ranging from 0.0567 to 0.1347 units. Seasonal patterns showed consistent summer peaks and winter troughs, with notable long-term trends and climatic anomalies detected in residual components. These trends mirror global patterns of increasing variability between daytime and nighttime temperatures. The rising DTR, particularly in Abadan and Aghajari, elevates heat stress and public health risks. Ahvaz and Safi Abad also exhibited significant trends, highlighting the need for targeted policy measures. Given the association of high DTR with increased cardiovascular and respiratory diseases, integrating DTR metrics into health action plans is critical, especially for vulnerable populations. In conclusion, DTR serves as a crucial marker of climatic and health risks, reinforcing the urgency of climate adaptation strategies in Khuzestan Province to protect vulnerable groups. | Abstract |
ارسال نظر